- elsiz
- прил. не имеющий близких и родных, безродный
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
elsiz
Смотреть что такое "elsiz" в других словарях:
elsiz-obasız — sif. Yurdu, məskəni olmayan. Dilənçi Nurəddinin titrəməsini görüb dedi: – Məndən qorxma, oğlum, mən də elsiz obasız bir dilənçiyəm. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
arsız — sif. Arı, həyası olmayan; həyasız, utanmaz, sırtıq, üzlü. Arsız adam. – Arsıza bir sillə kar eləməz. (Məsəl). Arsız aşıq elsiz niyə yaşadı; Ölsün Ələsgərtək qulların, dağlar! A. Ə.. Bizi ən çox heyrətə salan Səttarxanın evinin dağılmasına tamaşa… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilənmək — f. 1. Dilənçilik etmək, yolçuluq etmək; sədəqə yolu ilə özgədən pul, çörək və s. istəmək. Dilənmək qəsdilə düşüb dərbədər; Gəzərsən bir evdə, pakizə düxtər. Q. Z.. Dilənçi dedi: – Mən də elsiz obasız bir qoca, dilənçiyəm. Kəndlərdə dilənirəm. S.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rütbə — is. <ər.> 1. Xidməti dərəcə, ad. Zabitlik rütbəsi. – <Qorxmaz> sıravilikdən starşinalıq rütbəsinə qalxmışdı. Ə. Vəl.. İndi o, hərbi qiyafədə serjant rütbəsində bir şəfqət bacısı idi. Ə. M.. 2. Vəzifə, mövqe, mərtəbə. Mənim nə rütbəm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
